dilluns, 2 de juliol del 2007

Grandes descubrimientos

Creía que era feliz, hasta que descubrió que su mundo era de papel.

10 comentaris:

Pau ha dit...

No lo entiendo... quién no era feliz??

Laura ha dit...

No hay nada que entender... Sólo piensa qué pasaría si un día te das cuenta de que tu mundo es de papel...

Pau ha dit...

Que me darían todavía más miedo los fumadores!!!!

Aleix ha dit...

Jo tampoc l'entenc. Un món de paper voldria dir que tot seria paper i per tant no hi ha foc que valgui. I paper vol dir llibres, la gent seria culta i com que el paper pesa poc amb un no res ens desplaçaríem. Tot depèn de com es vulgui veure aquesta realitat.

Albert ha dit...

Laura, t'han destroçat el post ;) Però...l'Aleix té raó. A més, podriem canviar de forma tot el que ens envolta, fins i tot a nosaltres mateixos. Papiroflèxia com a mode d'actuació. Quin món més immediat!

Pau ha dit...

Jo proposo una alternativa a aquest text, per a què sense perdre el seu valor literari, pugui ser una mica més entenedor:

Creía que era infeliz, hasta que descubrió que su mundo era de papel.

Laura ha dit...

Chicos...

Me sabe mal pero... en mi historia el protagonista "Creía que era feliz, hasta que descubrió que su mundo era de papel".

Cada uno puede tomarse las cosas como quiera, no?

Pau ha dit...

Pobrecillo tu protagonista... ahora ya no es feliz!

tonina ha dit...

vaya manera de cargarse un post tan maravilloso! quina mania per voler entendre ses coses!!!! jo me sent identificada quan a vegades crec que sóc feliç, i després veig que tot és absurd, fugaç, inerte, mortal... o paper, digueu-li com volgueu...cadascú pot imaginar el que vulgui..m´encanta!

Laura ha dit...

Gracias Tonina! Empezaba a pensar que sólo yo había tenido alguna vez esa sensación... :)