Quizá ha llegado el momento de reconocer que nada es verdad, que construyo sobre arenas movedizas una ciudad fantasma. Quizá es momento de aceptarme sin paredes, y andar con lo puesto por el camino oscuro. Tendré miedo, pero ¿acaso no lo tengo ahora? Necesitaré protección, pero ¿qué mejor que la única protección verdadera?
divendres, 9 de novembre del 2007
Subscriure's a:
Comentaris del missatge (Atom)
1 comentari:
potser....
però que sigui amb un somrís
qualsevol viatge, per llarg que sigui, comença amb una passa petita...
=;)
R.
Publica un comentari a l'entrada